αὐθεντικός

Ancient Greek

Etymology

From αὐθέντης (authéntēs) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /au̯.tʰen.ti.kós/ → /aɸ.θen.tiˈkos/ → /af.θen.diˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /au̯.tʰen.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aʍ.tʰen.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aɸ.θen.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /af.θen.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /af.θen.diˈkos/

Adjective

αὐθεντῐκός • (authentĭkós) m (feminine αὐθεντῐκή, neuter αὐθεντῐκόν); first/second declension

1. warranted, authentic, authoritative

Declension

First and second declension of αὐθεντῐκός; αὐθεντῐκή; αὐθεντῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		αὐθεντῐκός authentĭkós	αὐθεντῐκή authentĭkḗ	αὐθεντῐκόν authentĭkón		αὐθεντῐκώ authentĭkṓ	αὐθεντῐκᾱ́ authentĭkā́	αὐθεντῐκώ authentĭkṓ		αὐθεντῐκοί authentĭkoí	αὐθεντῐκαί authentĭkaí	αὐθεντῐκᾰ́ authentĭkắ
Genitive		αὐθεντῐκοῦ authentĭkoû	αὐθεντῐκῆς authentĭkês	αὐθεντῐκοῦ authentĭkoû		αὐθεντῐκοῖν authentĭkoîn	αὐθεντῐκαῖν authentĭkaîn	αὐθεντῐκοῖν authentĭkoîn		αὐθεντῐκῶν authentĭkôn	αὐθεντῐκῶν authentĭkôn	αὐθεντῐκῶν authentĭkôn
Dative		αὐθεντῐκῷ authentĭkôi	αὐθεντῐκῇ authentĭkêi	αὐθεντῐκῷ authentĭkôi		αὐθεντῐκοῖν authentĭkoîn	αὐθεντῐκαῖν authentĭkaîn	αὐθεντῐκοῖν authentĭkoîn		αὐθεντῐκοῖς authentĭkoîs	αὐθεντῐκαῖς authentĭkaîs	αὐθεντῐκοῖς authentĭkoîs
Accusative		αὐθεντῐκόν authentĭkón	αὐθεντῐκήν authentĭkḗn	αὐθεντῐκόν authentĭkón		αὐθεντῐκώ authentĭkṓ	αὐθεντῐκᾱ́ authentĭkā́	αὐθεντῐκώ authentĭkṓ		αὐθεντῐκούς authentĭkoús	αὐθεντῐκᾱ́ς authentĭkā́s	αὐθεντῐκᾰ́ authentĭkắ
Vocative		αὐθεντῐκέ authentĭké	αὐθεντῐκή authentĭkḗ	αὐθεντῐκόν authentĭkón		αὐθεντῐκώ authentĭkṓ	αὐθεντῐκᾱ́ authentĭkā́	αὐθεντῐκώ authentĭkṓ		αὐθεντῐκοί authentĭkoí	αὐθεντῐκαί authentĭkaí	αὐθεντῐκᾰ́ authentĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		αὐθεντῐκῶς authentĭkôs				αὐθεντῐκώτερος authentĭkṓteros				αὐθεντῐκώτᾰτος authentĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: αυθεντικός (afthentikós)
• → Latin: authenticus (see there for further descendants)

Further reading

• αὐθεντικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• “αὐθεντικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “αὐθεντικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• αὐθεντικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.