αἰνετός

See also: αινετός

Ancient Greek

Etymology

From αἰνέω (ainéō) +‎ -τός (-tós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ai̯.ne.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛ.neˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɛ.neˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.neˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.neˈtos/

Adjective

αἰνετός • (ainetós) m (feminine αἰνετή, neuter αἰνετόν); first/second declension

praiseworthy

Declension

First and second declension of αἰνετός; αἰνετή; αἰνετόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	αἰνετός ainetós	αἰνετή ainetḗ	αἰνετόν ainetón	αἰνετώ ainetṓ	αἰνετᾱ́ ainetā́	αἰνετώ ainetṓ	αἰνετοί ainetoí	αἰνεταί ainetaí	αἰνετᾰ́ ainetá
Genitive	αἰνετοῦ ainetoû	αἰνετῆς ainetês	αἰνετοῦ ainetoû	αἰνετοῖν ainetoîn	αἰνεταῖν ainetaîn	αἰνετοῖν ainetoîn	αἰνετῶν ainetôn	αἰνετῶν ainetôn	αἰνετῶν ainetôn
Dative	αἰνετῷ ainetôi	αἰνετῇ ainetêi	αἰνετῷ ainetôi	αἰνετοῖν ainetoîn	αἰνεταῖν ainetaîn	αἰνετοῖν ainetoîn	αἰνετοῖς ainetoîs	αἰνεταῖς ainetaîs	αἰνετοῖς ainetoîs
Accusative	αἰνετόν ainetón	αἰνετήν ainetḗn	αἰνετόν ainetón	αἰνετώ ainetṓ	αἰνετᾱ́ ainetā́	αἰνετώ ainetṓ	αἰνετούς ainetoús	αἰνετᾱ́ς ainetā́s	αἰνετᾰ́ ainetá
Vocative	αἰνετέ aineté	αἰνετή ainetḗ	αἰνετόν ainetón	αἰνετώ ainetṓ	αἰνετᾱ́ ainetā́	αἰνετώ ainetṓ	αἰνετοί ainetoí	αἰνεταί ainetaí	αἰνετᾰ́ ainetá
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	αἰνετῶς ainetôs			αἰνετώτερος ainetṓteros			αἰνετώτᾰτος ainetṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

Ἀρισταίνετος (Aristaínetos)
Δημαίνετος (Dēmaínetos)
Ἐξαίνετος (Exaínetos)
Κλεαίνετος (Kleaínetos)
Σοφαίνετος (Sophaínetos)

Descendants

Greek: αινετός (ainetós)