αἰγίοχος

Ancient Greek

Etymology

From αἰγίς (aigís, “aegis”) +‎ ὄχος (ókhos, “bearing”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ai̯.ɡí.o.kʰos/ → /ɛˈʝi.o.xos/ → /eˈʝi.o.xos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ai̯.ɡí.o.kʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛˈɡi.o.kʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɛˈʝi.o.xos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈʝi.o.xos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈʝi.o.xos/

Adjective

αἰγίοχος • (aigíokhos) m or f (neuter αἰγίοχον); second declension

1. (Epic) aegis-bearing (epithet of Zeus)

Declension

Second declension of αἰγίοχος; αἰγίοχον (Epic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		αἰγίοχος aigíokhos	αἰγίοχον aigíokhon		αἰγιόχω aigiókhō	αἰγιόχω aigiókhō		αἰγίοχοι aigíokhoi	αἰγίοχᾰ aigíokhă
Genitive		αἰγιόχου / αἰγιοχοῖο / αἰγιόχοιο / αἰγιοχόο / αἰγιόχοο aigiókhou / aigiokhoîo / aigiókhoio / aigiokhóo / aigiókhoo	αἰγιόχου / αἰγιοχοῖο / αἰγιόχοιο / αἰγιοχόο / αἰγιόχοο aigiókhou / aigiokhoîo / aigiókhoio / aigiokhóo / aigiókhoo		αἰγιόχοιῐν aigiókhoiĭn	αἰγιόχοιῐν aigiókhoiĭn		αἰγιόχων aigiókhōn	αἰγιόχων aigiókhōn
Dative		αἰγιόχῳ aigiókhōi	αἰγιόχῳ aigiókhōi		αἰγιόχοιῐν aigiókhoiĭn	αἰγιόχοιῐν aigiókhoiĭn		αἰγιόχοισῐ / αἰγιόχοισῐν / αἰγιόχοις aigiókhoisĭ(n) / aigiókhois	αἰγιόχοισῐ / αἰγιόχοισῐν / αἰγιόχοις aigiókhoisĭ(n) / aigiókhois
Accusative		αἰγίοχον aigíokhon	αἰγίοχον aigíokhon		αἰγιόχω aigiókhō	αἰγιόχω aigiókhō		αἰγιόχους aigiókhous	αἰγίοχᾰ aigíokhă
Vocative		αἰγίοχε aigíokhe	αἰγίοχον aigíokhon		αἰγιόχω aigiókhō	αἰγιόχω aigiókhō		αἰγίοχοι aigíokhoi	αἰγίοχᾰ aigíokhă
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		αἰγιόχως aigiókhōs			αἰγιοχώτερος aigiokhṓteros			αἰγιοχώτᾰτος aigiokhṓtătos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Descendants

• → Late Latin: aegiochus
  • Italian: egioco

Further reading

• “αἰγίοχος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press