αφέντης
Greek
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Byzantine Greek ἀφέντης (aphéntēs), from Ancient Greek αὐθέντης (authéntēs, “ruler”).
Noun
[edit]αφέντης • (aféntis) m (plural αφέντες or αφεντάδες, feminine αφέντρα)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | αφέντης (aféntis) | αφέντες (aféntes) αφεντάδες (afentádes) |
| genitive | αφέντη (afénti) | αφεντών (afentón) αφεντάδων (afentádon) |
| accusative | αφέντη (afénti) | αφέντες (aféntes) αφεντάδες (afentádes) |
| vocative | αφέντη (afénti) | αφέντες (aféntes) αφεντάδες (afentádes) |
Descendants
[edit]- → Ottoman Turkish: افندی (efendi) (see there for further descendants)
Further reading
[edit]- αφέντης, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language