Τιτάνας

See also: τιτάνας

Greek

Alternative forms

• Τιτάν (Titán) — formal

Etymology

From Ancient Greek Τιτάν from the ancient accusative τὸν Τιτᾶνα. For the figurative sense, semantic loan from French titan, from Latin Titan, from Ancient Greek.

Pronunciation

• IPA^(key): /tiˈta.nas/
• Hyphenation: Τι‧τά‧νας

Proper noun

Τιτάνας • (Titánas) m

1. (Greek mythology) Titan, one of the gods called Titans, the children of Uranus and Gia.
2. (astronomy) Titan, the largest moon of Saturn.
3. (figuratively) see τιτάνας

Declension

Declension of Τιτάνας

	singular	plural
nominative	Τιτάνας (Titánas)	Τιτάνες (Titánes)
genitive	Τιτάνα (Titána)	Τιτάνων (Titánon)
accusative	Τιτάνα (Titána)	Τιτάνες (Titánes)
vocative	Τιτάνα (Titána)	Τιτάνες (Titánes)

Also see the formal ancient Τιτάν, genitive: Τιτάνος

Related terms

• τιτάνας m (titánas)
• τιτανικός (titanikós, “titanic”)
• τιτάνιο n (titánio, “titanium”) (chemistry)
• τιτάνιος (titánios, “titanic”)
• Τιτανομαχία f (Titanomachía, “Titanomachy”), τιτανομαχία (mythology)

See also

• γίγαντας m (gígantas, “giant”)