Συνετός

See also: συνετός

Ancient Greek

Etymology

Use as a proper noun of σῠνετός (sŭnetós, “intelligent, sagacious, wise”, adjective). Compare Σῠνετή (Sŭnetḗ).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.ne.tós/ → /sy.neˈtos/ → /si.neˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.ne.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sy.neˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sy.neˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sy.neˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.neˈtos/

• Homophone: σῠνετός (sŭnetós)

Proper noun

Σῠνετός • (Sŭnetós) m (genitive Σῠνετοῦ); second declension

1. a male given name, equivalent to French Synétos
   • Palatine Anthology 14.123.7–12:^[1]

     πιστοτάτοις δμώεσσιν ἐλευθερίην καὶ ἄποινα, / μισθὸν ὑπηρεσίης, τοῖσδε δίδωμι τάδε· / ὧδε δὲ λαμβανέτωσαν Ὀνήσιμος εἴκοσι πέντε / μνᾶς ἐχέτω· Δᾶος δ’ εἴκοσι μνᾶς ἐχέτω, / πεντήκοντα Σύρος, Συνετὴ δέκα, Τίβιος ὀκτώ· / ἑπτὰ δὲ μνᾶς Συνετῷ παιδὶ δίδωμι Σύρου.

     pistotátois dmṓessin eleutheríēn kaì ápoina, / misthòn hupēresíēs, toîsde dídōmi táde; / hôde dè lambanétōsan Onḗsimos eíkosi pénte / mnâs ekhétō; Dâos d’ eíkosi mnâs ekhétō, / pentḗkonta Súros, Sunetḕ déka, Tíbios oktṓ; / heptà dè mnâs Sunetôi paidì dídōmi Súrou.

Declension

Second declension of ὁ Σῠνετός; τοῦ Σῠνετοῦ (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Σῠνετός ho Sŭnetós
Genitive	τοῦ Σῠνετοῦ toû Sŭnetoû
Dative	τῷ Σῠνετῷ tôi Sŭnetôi
Accusative	τὸν Σῠνετόν tòn Sŭnetón
Vocative	Σῠνετέ Sŭneté
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → French: Synétos

Further reading

• Σύνετος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette