Συνετή

See also: συνετή

Ancient Greek

Etymology

Use as a proper noun of σῠνετή (sŭnetḗ, “intelligent, sagacious, wise”, adjective). Compare Σῠνετός (Sŭnetós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.ne.tɛ̌ː/ → /sy.neˈti/ → /si.neˈti/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.ne.tɛ̌ː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sy.neˈte̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sy.neˈti/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sy.neˈti/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.neˈti/

• Homophone: σῠνετή (sŭnetḗ)

Proper noun

Σῠνετή • (Sŭnetḗ) f (genitive Σῠνετῆς); first declension

1. a slave’s female given name, equivalent to French Synétè
   • Palatine Anthology 14.123.7–12:^[1]

     πιστοτάτοις δμώεσσιν ἐλευθερίην καὶ ἄποινα, / μισθὸν ὑπηρεσίης, τοῖσδε δίδωμι τάδε· / ὧδε δὲ λαμβανέτωσαν Ὀνήσιμος εἴκοσι πέντε / μνᾶς ἐχέτω· Δᾶος δ’ εἴκοσι μνᾶς ἐχέτω, / πεντήκοντα Σύρος, Συνετὴ δέκα, Τίβιος ὀκτώ· / ἑπτὰ δὲ μνᾶς Συνετῷ παιδὶ δίδωμι Σύρου.

     pistotátois dmṓessin eleutheríēn kaì ápoina, / misthòn hupēresíēs, toîsde dídōmi táde; / hôde dè lambanétōsan Onḗsimos eíkosi pénte / mnâs ekhétō; Dâos d’ eíkosi mnâs ekhétō, / pentḗkonta Súros, Sunetḕ déka, Tíbios oktṓ; / heptà dè mnâs Sunetôi paidì dídōmi Súrou.

Declension

First declension of ἡ Σῠνετή; τῆς Σῠνετῆς (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ἡ Σῠνετή hē Sŭnetḗ
Genitive	τῆς Σῠνετῆς tês Sŭnetês
Dative	τῇ Σῠνετῇ têi Sŭnetêi
Accusative	τὴν Σῠνετήν tḕn Sŭnetḗn
Vocative	Σῠνετή Sŭnetḗ
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → French: Synétè

Further reading

• Συνέτη in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette