Σικελιώτης

Ancient Greek

Etymology

From Σῐκελῐ́ᾱ (Sikelíā, “Sicily”) +‎ -ώτης (-ṓtēs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /si.ke.li.ɔ̌ː.tɛːs/ → /si.ce.liˈo.tis/ → /si.ce.liˈo.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /si.ke.li.ɔ̌ː.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /si.ke.liˈo.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /si.ce.liˈo.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /si.ce.liˈo.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.ce.liˈo.tis/

Noun

Σῐκελῐώτης • (Sikeliṓtēs) m (genitive Σῐκελῐώτου); first declension

1. a Greek inhabitant of Sicily; a Siceliote; a Siceliot

Inflection

First declension of ὁ Σῐκελῐώτης; τοῦ Σῐκελῐώτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Σῐκελῐώτης ho Sikeliṓtēs	τὼ Σῐκελῐώτᾱ tṑ Sikeliṓtā	οἱ Σῐκελῐῶται hoi Sikeliôtai
Genitive	τοῦ Σῐκελῐώτου toû Sikeliṓtou	τοῖν Σῐκελῐώταιν toîn Sikeliṓtain	τῶν Σῐκελῐωτῶν tôn Sikeliōtôn
Dative	τῷ Σῐκελῐώτῃ tôi Sikeliṓtēi	τοῖν Σῐκελῐώταιν toîn Sikeliṓtain	τοῖς Σῐκελῐώταις toîs Sikeliṓtais
Accusative	τὸν Σῐκελῐώτην tòn Sikeliṓtēn	τὼ Σῐκελῐώτᾱ tṑ Sikeliṓtā	τοὺς Σῐκελῐώτᾱς toùs Sikeliṓtās
Vocative	Σῐκελῐῶτᾰ Sikeliôta	Σῐκελῐώτᾱ Sikeliṓtā	Σῐκελῐῶται Sikeliôtai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• Σῐκελῐκός (Sikelikós)

Descendants

• English: Siceliote, Siceliot
• Greek: Σικελιώτης (Sikeliótis)
• Italian: Siceliota
• Latin: Siceliōtēs
• Sicilian: Siciliotu

References

• “Σικελιώτης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,025

Greek

Noun

Σικελιώτης • (Sikeliótis) m (plural Σικελιώτες, feminine Σικελιώτισσα)

1. Alternative form of Σικελός (Sikelós)

Declension

Declension of Σικελιώτης

	singular	plural
nominative	Σικελιώτης •	Σικελιώτες •
genitive	Σικελιώτη •	Σικελιωτών •
accusative	Σικελιώτη •	Σικελιώτες •
vocative	Σικελιώτη •	Σικελιώτες •