Ποντικός

See also: ποντικός

Ancient Greek

Etymology

From Πόντος (Póntos, “Black Sea, Pontus”) +‎ -ῐκός (-ĭkós, “-ic: forming adjectives”), from πόντος (póntos, “sea”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pon.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pon.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pon.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pon.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pon.diˈkos/

Adjective

Ποντῐκός • (Pontĭkós) m (feminine Ποντῐκή, neuter Ποντῐκόν); first/second declension

Pontic

Inflection

First and second declension of Ποντῐκός; Ποντῐκή; Ποντῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	Ποντῐκός Pontĭkós	Ποντῐκή Pontĭkḗ	Ποντῐκόν Pontĭkón	Ποντῐκώ Pontĭkṓ	Ποντῐκᾱ́ Pontĭkā́	Ποντῐκώ Pontĭkṓ	Ποντῐκοί Pontĭkoí	Ποντῐκαί Pontĭkaí	Ποντῐκᾰ́ Pontĭkắ
Genitive	Ποντῐκοῦ Pontĭkoû	Ποντῐκῆς Pontĭkês	Ποντῐκοῦ Pontĭkoû	Ποντῐκοῖν Pontĭkoîn	Ποντῐκαῖν Pontĭkaîn	Ποντῐκοῖν Pontĭkoîn	Ποντῐκῶν Pontĭkôn	Ποντῐκῶν Pontĭkôn	Ποντῐκῶν Pontĭkôn
Dative	Ποντῐκῷ Pontĭkôi	Ποντῐκῇ Pontĭkêi	Ποντῐκῷ Pontĭkôi	Ποντῐκοῖν Pontĭkoîn	Ποντῐκαῖν Pontĭkaîn	Ποντῐκοῖν Pontĭkoîn	Ποντῐκοῖς Pontĭkoîs	Ποντῐκαῖς Pontĭkaîs	Ποντῐκοῖς Pontĭkoîs
Accusative	Ποντῐκόν Pontĭkón	Ποντῐκήν Pontĭkḗn	Ποντῐκόν Pontĭkón	Ποντῐκώ Pontĭkṓ	Ποντῐκᾱ́ Pontĭkā́	Ποντῐκώ Pontĭkṓ	Ποντῐκούς Pontĭkoús	Ποντῐκᾱ́ς Pontĭkā́s	Ποντῐκᾰ́ Pontĭkắ
Vocative	Ποντῐκέ Pontĭké	Ποντῐκή Pontĭkḗ	Ποντῐκόν Pontĭkón	Ποντῐκώ Pontĭkṓ	Ποντῐκᾱ́ Pontĭkā́	Ποντῐκώ Pontĭkṓ	Ποντῐκοί Pontĭkoí	Ποντῐκαί Pontĭkaí	Ποντῐκᾰ́ Pontĭkắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	Ποντῐκῶς Pontĭkôs			Ποντῐκώτερος Pontĭkṓteros			Ποντῐκώτᾰτος Pontĭkṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

Ποντῐκόν κάρυον (Pontĭkón káruon)
Ποντικός μῦς (Pontikós mûs)

Descendants

Greek: ποντικός (pontikós)
Latin: Ponticus, ponticus
- English: Pontic