Περικλύμενος

Ancient Greek

Etymology

περῐ- (perĭ-, “about”) +‎ κλῠ́μενος (klŭ́menos, “heard”), participle from κλῠ́ω (klŭ́ō, “hear”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.ri.klý.me.nos/ → /pe.riˈkly.me.nos/ → /pe.riˈkli.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.ri.klý.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.riˈkly.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.riˈkly.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.riˈkly.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.riˈkli.me.nos/

Proper noun

Περῐκλῠ́μενος • (Perĭklŭ́menos) m (genitive Περῐκλῠμένου); second declension

1. Poriclymenus; Periclymenus

Inflection

Second declension of ὁ Περῐκλῠ́μενος; τοῦ Περῐκλῠμένου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Περῐκλῠ́μενος ho Perĭklŭ́menos	τὼ Περῐκλῠμένω tṑ Perĭklŭménō	οἱ Περῐκλῠ́μενοι hoi Perĭklŭ́menoi
Genitive	τοῦ Περῐκλῠμένου toû Perĭklŭménou	τοῖν Περῐκλῠμένοιν toîn Perĭklŭménoin	τῶν Περῐκλῠμένων tôn Perĭklŭménōn
Dative	τῷ Περῐκλῠμένῳ tôi Perĭklŭménōi	τοῖν Περῐκλῠμένοιν toîn Perĭklŭménoin	τοῖς Περῐκλῠμένοις toîs Perĭklŭménois
Accusative	τὸν Περῐκλῠ́μενον tòn Perĭklŭ́menon	τὼ Περῐκλῠμένω tṑ Perĭklŭménō	τοὺς Περῐκλῠμένους toùs Perĭklŭménous
Vocative	Περῐκλῠ́μενε Perĭklŭ́mene	Περῐκλῠμένω Perĭklŭménō	Περῐκλῠ́μενοι Perĭklŭ́menoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Περικλύμενος (Periklýmenos)
  • UN: Periklymenos
  • UN: Periklimenos
• Latin: Periclymenus; Poriclymenus

References

• “Περικλύμενος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• “Περικλύμενος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,021