Περικλύμενος

Ancient Greek

Etymology

περῐ- (peri-, “about”) +‎ κλῠ́μενος (klúmenos, “heard”), participle from κλῠ́ω (klúō, “hear”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.ri.klý.me.nos/ → /pe.riˈkly.me.nos/ → /pe.riˈkli.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.ri.klý.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.riˈkly.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.riˈkly.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.riˈkly.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.riˈkli.me.nos/

Proper noun

Περῐκλῠ́μενος • (Periklúmenos) m (genitive Περῐκλῠμένου); second declension

1. Poriclymenus; Periclymenus

Inflection

Second declension of ὁ Περῐκλῠ́μενος; τοῦ Περῐκλῠμένου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Περῐκλῠ́μενος ho Periklúmenos	τὼ Περῐκλῠμένω tṑ Perikluménō	οἱ Περῐκλῠ́μενοι hoi Periklúmenoi
Genitive	τοῦ Περῐκλῠμένου toû Perikluménou	τοῖν Περῐκλῠμένοιν toîn Perikluménoin	τῶν Περῐκλῠμένων tôn Perikluménōn
Dative	τῷ Περῐκλῠμένῳ tôi Perikluménōi	τοῖν Περῐκλῠμένοιν toîn Perikluménoin	τοῖς Περῐκλῠμένοις toîs Perikluménois
Accusative	τὸν Περῐκλῠ́μενον tòn Periklúmenon	τὼ Περῐκλῠμένω tṑ Perikluménō	τοὺς Περῐκλῠμένους toùs Perikluménous
Vocative	Περῐκλῠ́μενε Periklúmene	Περῐκλῠμένω Perikluménō	Περῐκλῠ́μενοι Periklúmenoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Περικλύμενος (Periklýmenos)
  • UN: Periklymenos
  • UN: Periklimenos
• Latin: Periclymenus; Poriclymenus

References

• “Περικλύμενος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• “Περικλύμενος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,021