Μεταπόντιος

Ancient Greek

Etymology

From Μετᾰπόντῐον (Metăpóntĭon) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.ta.pón.ti.os/ → /me.taˈpon.ti.os/ → /me.taˈpon.di.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.ta.pón.ti.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.taˈpon.ti.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.taˈpon.ti.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.taˈpon.ti.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.taˈpon.di.os/

Noun

Μετᾰπόντῐος • (Metăpóntĭos) m (genitive Μετᾰποντῐ́ου); second declension

1. an inhabitant of Metapontum

Inflection

Second declension of ὁ Μετᾰπόντῐος; τοῦ Μετᾰποντῐ́ου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Μετᾰπόντῐος ho Metăpóntĭos	τὼ Μετᾰποντῐ́ω tṑ Metăpontĭ́ō	οἱ Μετᾰπόντῐοι hoi Metăpóntĭoi
Genitive	τοῦ Μετᾰποντῐ́ου toû Metăpontĭ́ou	τοῖν Μετᾰποντῐ́οιν toîn Metăpontĭ́oin	τῶν Μετᾰποντῐ́ων tôn Metăpontĭ́ōn
Dative	τῷ Μετᾰποντῐ́ῳ tôi Metăpontĭ́ōi	τοῖν Μετᾰποντῐ́οιν toîn Metăpontĭ́oin	τοῖς Μετᾰποντῐ́οις toîs Metăpontĭ́ois
Accusative	τὸν Μετᾰπόντῐον tòn Metăpóntĭon	τὼ Μετᾰποντῐ́ω tṑ Metăpontĭ́ō	τοὺς Μετᾰποντῐ́ους toùs Metăpontĭ́ous
Vocative	Μετᾰπόντῐε Metăpóntĭe	Μετᾰποντῐ́ω Metăpontĭ́ō	Μετᾰπόντῐοι Metăpóntĭoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• Μεταποντῖνος (Metapontînos)

Descendants

• Greek: Μεταπόντιος (Metapóntios)

References

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,017