Μελάνθιος

Ancient Greek

Etymology

From μέλᾱς (mélās, “black”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.lán.tʰi.os/ → /meˈlan.θi.os/ → /meˈlan.θi.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.lán.tʰi.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /meˈlan.tʰi.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /meˈlan.θi.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /meˈlan.θi.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /meˈlan.θi.os/

Proper noun

Μελάνθῐος • (Melánthios) m (genitive Μελανθίου); second declension

1. Melanthius

Declension

Second declension of Μελάνθῐος; Μελανθῐ́ου (Epic)

Case / #	Singular
Nominative	Μελάνθῐος Melánthios
Genitive	Μελανθῐ́ου / Μελανθῐοῖο / Μελανθῐ́οιο / Μελανθῐόο / Μελανθῐ́οο Melanthíou / Melanthioîo / Melanthíoio / Melanthióo / Melanthíoo
Dative	Μελανθῐ́ῳ Melanthíōi
Accusative	Μελάνθῐον Melánthion
Vocative	Μελάνθῐε Melánthie
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Descendants

• → Latin: Melanthius