Κωνσταντίνου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kons.tanˈti.nu/ → /kons.tanˈdi.nu/

• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kons.tanˈti.nu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kons.tanˈti.nu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kons.tanˈdi.nu/

Proper noun

Κωνστᾰντῑ́νου • (Kōnstantī́nou) m (Byzantine)

1. genitive singular of Κωνστᾰντῖνος (Kōnstantînos)

Greek

Alternative forms

• Κωσταντίνου (Kostantínou) (informal, with the nu (ν))

Pronunciation

• IPA^(key): /kon.stan.ˈdi.nu/
• Hyphenation: Κων‧στα‧ντί‧νου

Proper noun

Κωνσταντίνου • (Konstantínou) m

1. Genitive singular form of Κωνσταντίνος (Konstantínos).