żenujący

Polish

Etymology

From żenować +‎ -ący. Compare French gênant (“embarrassing”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʐɛ.nuˈjɔn.t͡sɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔnt͡sɘ
• Syllabification: że‧nu‧ją‧cy

Adjective

żenujący (comparative bardziej żenujący, superlative najbardziej żenujący, derived adverb żenująco)

1. embarrassing, cringeworthy

Participle

żenujący (active adjectival)

1. active adjectival participle of żenować

Declension

Declension of żenujący (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	żenujący		żenująca	żenujące	żenujący	żenujące
genitive	żenującego		żenującej	żenującego	żenujących
dative	żenującemu		żenującej	żenującemu	żenującym
accusative	żenującego	żenujący	żenującą	żenujące	żenujących	żenujące
instrumental	żenującym		żenującą	żenującym	żenującymi
locative	żenującym		żenującej	żenującym	żenujących

Further reading

• żenujący in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• żenujący in Polish dictionaries at PWN