Jump to content

świarczyć

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

świarczyć impf

  1. (transitive, Chełmno-Dobrzyń) Alternative form of świadczyć (to consort)
    Świarczysz tego pana?Do you know this man?
  2. (transitive, Near Masovian, of medicine) Alternative form of świadczyć (to help)
  3. (reflexive with się, Kuyavia) Alternative form of świadczyć się (to consort)
  4. (reflexive with się, Central Greater Poland) Alternative form of świadczyć się (to know, to be friends with)

Further reading

[edit]
  • Oskar Kolberg (1867) “świadczyć”, in Dzieła wszystkie: Kujawy (in Polish), page 277
  • Antoni Krasnowolski (1879) “świarczyć”, in Album uczącéj się młodzieży polskiéj poświęcone Józefowi Ignacemu Kraszewskiemu z powodu jubileuszu jego pięćdziesięcioletniéj działalności literackiéj (in Polish), Lviv: Czytelni Akademickiéj Lwowskiéj; "Gaz. Narod." J. Dobrzańskiego i K. Gromana, Słowniczek prowincjalizmów zebranych w ziemi chełmińskiej i świeckiej, page 309
  • Oskar Kolberg (1877) “świarczyć”, in “Rzecz o mowie ludu wielkopolskiego”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowéj (in Polish), volume 1, III (Materyjały etnologiczne), page 24
  • Kazimierz Nitsch (1907) “świarczyć”, in “Dyalekty polskie Prus zachodnich”, in Materyały i Prace Komisyi Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie (in Polish), volume 3, Krakow: Akademia Umiejętności, page 392
  • Artur Gruszecki, editor (1887), “świarczyć”, in “Słowniczek spod Zakroczymia”, in Wisła : miesięcznik geograficzno-etnograficzny (in Polish), volume 1, Warsaw: Artur Gruszecki, page 319