świątynnik

Polish

świątynnicy

Etymology

From świątynia +‎ -nik. Calque of Ecclesiastical Latin templarius.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɕfjɔnˈtɘn.ɲik/
• Rhymes: -ɘnɲik
• Syllabification: świą‧tyn‧nik

Noun

świątynnik m pers

1. (historical, rare) Templar, Knight Templar (knightly member of the crusader age military order of Templars)

   Synonym: templariusz

   Hypernym: zakonnik

   • 2004 June 9, Konrad “Norman” Bella, “Żołnierze i Bankierzy”, in polter.pl‎^[1], archived from the original on 31 July 2024:

     Główne domy świątynników znajdujące się w niemal wszystkich stolicach i większości wielkich miast starego świata pełnią role banków zakonu. Najznamienitsze znajdują się w Mirigliano, Magricie i Marienburgu. Na ziemiach Imperium ich ośrodki znajdują się w Altdorfie, Nuln i Talabheim. Mimo swej potęgi bracia nadal noszą czarne pozbawione herbów szaty na znak swej skromności i – w teorii już tylko – umiłowania ubóstwa.

     The main houses of the Templars located in almost all capitals and most of the great cities of the old world serve as banks of the order. The most prominent are located in Mirigliano, Magrita, and Marienburg. In the lands of the Empire, their centers are located in Altdorf, Nuln, and Talabheim. Despite their power, the brothers still wear black robes without any coats of arms as a sign of their modesty and, now in theory only, their love of poverty.

Declension

Declension of świątynnik

	singular	plural
nominative	świątynnik	świątynnicy/świątynniki (deprecative)
genitive	świątynnika	świątynników
dative	świątynnikowi	świątynnikom
accusative	świątynnika	świątynników
instrumental	świątynnikiem	świątynnikami
locative	świątynniku	świątynnikach
vocative	świątynniku	świątynnicy

Related terms

adjectives

• świątyniowy
• świątynny

 

nouns

• świątynia
• świątynka
• świątyńka

 

Further reading

• świątynnik in Polish dictionaries at PWN