łakomiec

See also: Łakomiec and łakomieć

Polish

Etymology

From łakomy +‎ -iec.

Pronunciation

• IPA^(key): /waˈkɔ.mjɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔmjɛt͡s
• Syllabification: ła‧ko‧miec
• Homophone: Łakomiec

Noun

łakomiec m pers (augmentative łakomczuch)

1. (archaic) a big eater; a glutton (one who eats voraciously)

   Synonyms: żarłok, obżartuch

2. (archaic) someone who is greedy

   Synonym: chciwiec

Declension

Declension of łakomiec

	singular	plural
nominative	łakomiec	łakomcy/łakomce (deprecative)
genitive	łakomca	łakomców
dative	łakomcowi	łakomcom
accusative	łakomca	łakomców
instrumental	łakomcem	łakomcami
locative	łakomcu	łakomcach
vocative	łakomcze	łakomcy

Further reading

• łakomiec in Polish dictionaries at PWN