þruma

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈθrʏːma/
• Rhymes: -ʏːma

Etymology 1

From Old Norse þruma.

Noun

þruma f (genitive singular þrumu, nominative plural þrumur)

1. a roll of thunder; thunderclap; in plural: thunder

   Synonym: (archaic or poetic) þórduna f

Declension

Declension of þruma (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	þruma	þruman	þrumur	þrumurnar
accusative	þrumu	þrumuna	þrumur	þrumurnar
dative	þrumu	þrumunni	þrumum	þrumunum
genitive	þrumu	þrumunnar	þrumna, þruma	þrumnanna, þrumanna

Etymology 2

Verb

þruma (weak verb, third-person singular past indicative þrumaði, supine þrumað)

1. (intransitive) to thunder

   Synonym: þrymja

Conjugation

þruma — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að þruma
supine (sagnbót)		þrumað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þrumandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þruma	við þrumum	present (nútíð)	ég þrumi	við þrumum
	þú þrumar	þið þrumið		þú þrumir	þið þrumið
	hann, hún, það þrumar	þeir, þær, þau þruma		hann, hún, það þrumi	þeir, þær, þau þrumi
past (þátíð)	ég þrumaði	við þrumuðum	past (þátíð)	ég þrumaði	við þrumuðum
	þú þrumaðir	þið þrumuðuð		þú þrumaðir	þið þrumuðuð
	hann, hún, það þrumaði	þeir, þær, þau þrumuðu		hann, hún, það þrumaði	þeir, þær, þau þrumuðu
imperative (boðháttur)	þruma (þú)	þrumið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þrumaðu	þrumiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þrumast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að þrumast
supine (sagnbót)		þrumast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þrumandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þrumast	við þrumumst	present (nútíð)	ég þrumist	við þrumumst
	þú þrumast	þið þrumist		þú þrumist	þið þrumist
	hann, hún, það þrumast	þeir, þær, þau þrumast		hann, hún, það þrumist	þeir, þær, þau þrumist
past (þátíð)	ég þrumaðist	við þrumuðumst	past (þátíð)	ég þrumaðist	við þrumuðumst
	þú þrumaðist	þið þrumuðust		þú þrumaðist	þið þrumuðust
	hann, hún, það þrumaðist	þeir, þær, þau þrumuðust		hann, hún, það þrumaðist	þeir, þær, þau þrumuðust
imperative (boðháttur)	þrumast (þú)	þrumist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þrumastu	þrumisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þrumaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þrumaður	þrumuð	þrumað		þrumaðir	þrumaðar	þrumuð
accusative (þolfall)	þrumaðan	þrumaða	þrumað		þrumaða	þrumaðar	þrumuð
dative (þágufall)	þrumuðum	þrumaðri	þrumuðu		þrumuðum	þrumuðum	þrumuðum
genitive (eignarfall)	þrumaðs	þrumaðrar	þrumaðs		þrumaðra	þrumaðra	þrumaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þrumaði	þrumaða	þrumaða		þrumuðu	þrumuðu	þrumuðu
accusative (þolfall)	þrumaða	þrumuðu	þrumaða		þrumuðu	þrumuðu	þrumuðu
dative (þágufall)	þrumaða	þrumuðu	þrumaða		þrumuðu	þrumuðu	þrumuðu
genitive (eignarfall)	þrumaða	þrumuðu	þrumaða		þrumuðu	þrumuðu	þrumuðu

Old Norse

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

þruma f

1. clap of thunder

Descendants

• Icelandic: þruma

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “þruma”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 518; also available at the Internet Archive