óa

See also: Appendix:Variations of "oa"

Hokkien

For pronunciation and definitions of óa – see 倚 (“to lean on; to lean against; to rely on; to depend on; to lean on; etc.”). (This term is the pe̍h-ōe-jī form of 倚).

For pronunciation and definitions of óa – see 瓦 (“earthenware; earthenware pottery; tile; etc.”). (This term is the pe̍h-ōe-jī form of 瓦).

Icelandic

Alternative forms

• óga (archaic)

Etymology

From Old Norse óa. A contracted form of ógn.

Pronunciation

• Rhymes: -ouːa

Verb

óa (weak verb, third-person singular past indicative -, supine óað)

1. (impersonal) to shock, feel shocked

   Mig óar við því.

   It forebodes me evil./I shudder at the thought.

Usage notes

• Used in the impersonal phrase einhvern óar við einhverju (“something forebodes someone evil”).

Conjugation

óa – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að óa
supine sagnbót		óað
present participle lýsingarháttur nútíðar		óandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	óa	óaði		ói	óaði
	þú	óar	óaðir		óir	óaðir
	hann, hún, það	óar	óaði		ói	óaði
plural	við	óum	óuðum		óum	óuðum
	þið	óið	óuðuð		óið	óuðuð
	þeir, þær, þau	óa	óuðu		ói	óuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	óa (þú), óaðu
plural	þið	óið (þið), óiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

óast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að óast
supine sagnbót		óast
present participle lýsingarháttur nútíðar		óandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	óast	óaðist		óist	óaðist
	þú	óast	óaðist		óist	óaðist
	hann, hún, það	óast	óaðist		óist	óaðist
plural	við	óumst	óuðumst		óumst	óuðumst
	þið	óist	óuðust		óist	óuðust
	þeir, þær, þau	óast	óuðust		óist	óuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	óast (þú), óastu
plural	þið	óist (þið), óisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

óaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	óaður	óuð	óað	óaðir	óaðar	óuð
accusative (þolfall)	óaðan	óaða	óað	óaða	óaðar	óuð
dative (þágufall)	óuðum	óaðri	óuðu	óuðum	óuðum	óuðum
genitive (eignarfall)	óaðs	óaðrar	óaðs	óaðra	óaðra	óaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	óaði	óaða	óaða	óuðu	óuðu	óuðu
accusative (þolfall)	óaða	óuðu	óaða	óuðu	óuðu	óuðu
dative (þágufall)	óaða	óuðu	óaða	óuðu	óuðu	óuðu
genitive (eignarfall)	óaða	óuðu	óaða	óuðu	óuðu	óuðu