éigníocht

Irish

Etymology

From éignigh (“force, compel”, verb) +‎ -acht (abstract suffix).

Noun

éigníocht f (genitive singular éigníochta)

1. compulsiveness

Declension

Declension of éigníocht (third declension, no plural)

bare forms case singular nominative éigníocht vocative a éigníocht genitive éigníochta dative éigníocht forms with the definite article case singular nominative an éigníocht genitive na héigníochta dative leis an éigníocht don éigníocht

Related terms

• éigníoch (“compulsive”, adjective)

Mutation

Mutated forms of éigníocht

radical	eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
éigníocht	n-éigníocht	héigníocht	not applicable

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading

• tearma.ie - Dictionary of Irish Terms - Foclóir Téarmaíochta