çimen
Turkish
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Ottoman Turkish چمن, from Proto-Turkic *čïm.
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]çimen (definite accusative çimeni, plural çimenler)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | çimen | çimenler |
| definite accusative | çimeni | çimenleri |
| dative | çimene | çimenlere |
| locative | çimende | çimenlerde |
| ablative | çimenden | çimenlerden |
| genitive | çimenin | çimenlerin |
Related terms
[edit]References
[edit]- Nişanyan, Sevan (2002–) “çimen”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “چمن”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 730