çıqmaq

Crimean Tatar

Other scripts
Cyrillic	чыкъмакъ
Roman

Etymology

Inherited from Proto-Turkic *čïk-.

Pronunciation

• Hyphenation: çıq‧maq

Verb

çıqmaq

1. to exit, leave, come out

Conjugation

Conjugation of çıqmaq (Northern)

infinitive			çıqmaq
gerund			çıqma
repeated gerund1)			çıqa
temporal gerund			çıqyatırğanda
non-future participle			çıqqan
future participle			çıqacaq
way of doing			çıqıp
			singular			plural
			first	second	third	first	second	third
indicative	present	simple	çıqırman	çıqırsıñ	çıqır	çıqırmız	çıqırsız	çıqırlar
		continuous	çıqam	çıqasıñ	çıqa	çıqamız	çıqasıñız	çıqalar
		perfect	çıqğaman	çıqğasıñ	çıqğan	çıqğamız	çıqğasız	çıqğanlar
	past	simple	çıqtım	çıqtıñ	çıqtı	çıqtıq	çıqtıñız	çıqtılar
		continuous	çıqadım	çıqadıñ	çıqadı	çıqadıq	çıqadıñız	çıqadılar
	future		çıqacakman	çıqacaksıñ	çıqacak	çıqacakmız	çıqacaksıñız	çıqacaklar
conditional			çıqsam	çıqsañ	çıqsa	çıqsaq	çıqsañız	çıqsalar
optative			çıqayım	çıqasıñ	çıqa	çıqayıq	çıqasız	çıqalar
imperative			–	çıq	–	–	çıqın	–
1)Only used for repeatings of a verb.

Related terms

• çıqmaz soqaq (“dead end”)

References

• “çıqmaq”, in Luğatçıq (in Russian)