rozmówczy

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: rozmowczy

Polish

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From rozmówca +‎ -y. First attested in 1841.[1]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /rɔzˈmuf.t͡ʂɨ/
  • Rhymes: -uft͡ʂɨ
  • Syllabification: roz‧mów‧czy

Adjective

[edit]

rozmówczy (not comparable, no derived adverb)

  1. (obsolete) conversationalist, conversation partner, interlocutor; talker
    Synonym: rozmówniczy

Declension

[edit]
[edit]
adjectives
adverb
nouns
verbs

References

[edit]
  1. ^ Kazimierz Władysław Wójcicki (1841) Teatr starożytny w Polsce Kazimiérza Władysława Wojcickiego[1] (in Polish), volume 1, page 131

Further reading

[edit]
  • rozmówczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego