namowny

See also: namówny

Polish

Alternative forms

• namówny (obsolete)

Etymology

From namowa +‎ -ny. First attested in 1561.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈmɔv.nɨ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /naˈmɔv.nɨ/, /nɒˈmɔv.nɨ/
• Rhymes: -ɔvnɨ
• Syllabification: na‧mow‧ny

Adjective

namowny (not comparable, derived adverb namownie)

1. (obsolete) persuadable
2. (obsolete) persuasive, convincing
3. (Middle Polish) certain, sure

   Synonym: pewien

4. (Middle Polish) enacted in council

Declension

Declension of namowny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	namowny		namowna	namowne	namowni	namowne
genitive	namownego		namownej	namownego	namownych
dative	namownemu		namownej	namownemu	namownym
accusative	namownego	namowny	namowną	namowne	namownych	namowne
instrumental	namownym		namowną	namownym	namownymi
locative	namownym		namownej	namownym	namownych

Related terms

nouns

• namawiacz
• namowa
• namówca
• namówiny
• namówka
• namównik

 

verbs

• mówić impf
• namówić pf, namawiać impf

 

Further reading

• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “namowny”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “namowny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “namowny”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 104
• namowny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego