namownie

See also: namównie

Polish

Alternative forms

• namównie (obsolete)

Etymology

From namowny +‎ -ie. First attested in 1564.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈmɔv.ɲɛ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /naˈmɔv.ɲɛ/, /nɒˈmɔv.ɲɛ/
• Rhymes: -ɔvɲɛ
• Syllabification: na‧mow‧nie

Adverb

namownie (not comparable)

1. (obsolete) persuadably
2. (obsolete) persuasive, convincing

Related terms

adjective

• namowny

 

nouns

• namawiacz
• namowa
• namówca
• namówiny
• namówka
• namównik

 

verbs

• mówić impf
• namówić pf, namawiać impf

 

Further reading

• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “namownie”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “namownie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “namownie”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 104