znamię

See also: znamie

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish znamię, from Proto-Slavic *znamę.

Pronunciation

• IPA^(key): (normal speech) /ˈzna.mjɛ/, (careful speech) /ˈzna.mjɛw̃/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -amjɛw̃
• Syllabification: zna‧mię

Noun

znamię n

1. (anatomy) beauty mark, beauty spot, mole, nevus

   Synonym: pieprzyk

2. mark, stigma, distinguishing characteristic
3. (botany) stigma
4. (law, plural only) criteria; the set of features used when determining whether a crime was committed

Declension

Declension of znamię

	singular	plural
nominative	znamię	znamiona
genitive	znamienia	znamion
dative	znamieniu	znamionom
accusative	znamię	znamiona
instrumental	znamieniem	znamionami
locative	znamieniu	znamionach
vocative	znamię	znamiona

Derived terms

adjective

• znamienny

 

verb

• znamionować impf

 

Related terms

adverb

• znamiennie

 

noun

• znamienność

 

Further reading

• znamię in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• znamię in Polish dictionaries at PWN