zjęcie

Old Polish

Etymology

From zjąć +‎ -ęcie. First attested in 1466.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zjæ̃t͡ɕɛː/, /sjæ̃t͡ɕɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /zjæ̃t͡ɕe/, /sjæ̃t͡ɕe/

Noun

zjęcie n

1. (attested in Sieradz-Łęczyca) bond (something that connects people)
   • 1874-1891 [1466], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[1], [2], [3]}, volume XXII, Łęczyca, page 16:

     Huic merito succumbit eques, succumbit amori illa, gl. sc. mulier, nouo ligat hos, gl. sc. militem et mulierem, firmus amore thorus szyącze

     [Huic merito succumbit eques, succumbit amori illa, gl. sc. mulier, nouo ligat hos, gl. sc. militem et mulierem, firmus amore thorus zjęcie]

Descendants

• Polish: zdjęcie
• Silesian: sjyncie

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “zjęcie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN