zif

See also: ZIF

Volapük

Pronunciation

• IPA^(key): [t͡sif]

Noun

zif (nominative plural zifs)

1. town, city
   • 1940, “Pro yunanef Nedänik”, in Volapükagased pro Nedänapükans, pages 30, 37:

     Ziom oba binom bumavan, bumom domis in zif.

     My uncle is an architect, he builds houses in the city.

   • 1952, Arie de Jong, Diatek nulik: Gospul ma ‚Matthaeus’. Kapit: V:

     Binols lit vola. Zif, kel topon löpo su bel, no kanon binön klänedik.

     You are light for the world. A city built on a hill-top cannot be hidden.

Declension

Declension of zif

	singular	plural
nominative	zif	zifs
genitive	zifa	zifas
dative	zife	zifes
accusative	zifi	zifis
vocative 1	o zif!	o zifs!
predicative 2	zifu	zifus

¹ status as a case is disputed
² in later, non-classical Volapük only

Derived terms

• zifan
• zifasekretan
• zifaziläk
• zifik
• zifil