zgubić

Polish

From z- +‎ gubić.

zgubić pf (imperfective gubić)

(transitive) to lose, to misplace
Zgubiłam klucze do mieszkania. ― I've lost the keys to my house.
(transitive) to doom, to ruin
Miał duże szanse na wygraną, ale zgubiła go pycha. ― He had a good chance of victory, but his pride doomed him.
(reflexive with się) to lose one's way, to get lost
(reflexive with się) to go walkabout, to go missing
(reflexive with się, Near Masovian) to fall in love with [with za (+ instrumental) ‘with whom’]
Omal się za nim nie zgubi. ― She'll nearly fall in love with him.

Conjugation of zgubić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zgubić
future tense	1^st	zgubię			zgubimy
	2^nd	zgubisz			zgubicie
	3^rd	zgubi			zgubią
	impersonal	zgubi się
past tense	1^st	zgubiłem, -(e)m zgubił	zgubiłam, -(e)m zgubiła	zgubiłom, -(e)m zgubiło	zgubiliśmy, -(e)śmy zgubili	zgubiłyśmy, -(e)śmy zgubiły
	2^nd	zgubiłeś, -(e)ś zgubił	zgubiłaś, -(e)ś zgubiła	zgubiłoś, -(e)ś zgubiło	zgubiliście, -(e)ście zgubili	zgubiłyście, -(e)ście zgubiły
	3^rd	zgubił	zgubiła	zgubiło	zgubili	zgubiły
	impersonal	zgubiono
conditional	1^st	zgubiłbym, bym zgubił	zgubiłabym, bym zgubiła	zgubiłobym, bym zgubiło	zgubilibyśmy, byśmy zgubili	zgubiłybyśmy, byśmy zgubiły
	2^nd	zgubiłbyś, byś zgubił	zgubiłabyś, byś zgubiła	zgubiłobyś, byś zgubiło	zgubilibyście, byście zgubili	zgubiłybyście, byście zgubiły
	3^rd	zgubiłby, by zgubił	zgubiłaby, by zgubiła	zgubiłoby, by zgubiło	zgubiliby, by zgubili	zgubiłyby, by zgubiły
	impersonal	zgubiono by
imperative	1^st	niech zgubię			zgubmy
	2^nd	zgub			zgubcie
	3^rd	niech zgubi			niech zgubią
passive adjectival participle		zgubiony	zgubiona	zgubione	zgubieni	zgubione
anterior adverbial participle		zgubiwszy
verbal noun		zgubienie