zdziczeć

Polish

Etymology

From z- +‎ dziczeć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzd͡ʑi.t͡ʂɛt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂɛt͡ɕ
• Syllabification: zdzi‧czeć

Verb

zdziczeć pf (imperfective dziczeć)

1. (intransitive, of animals and plants) to go feral, to run wild
2. (intransitive, of humans) to run wild (to lose the qualities of a civilised person)
3. (intransitive, of humans) to go bush (to revert to a feral nature; to shy away from people, to lose the ability to communicate with people)

Conjugation

Conjugation of zdziczeć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zdziczeć
future tense	1st	zdziczeję			zdziczejemy
	2nd	zdziczejesz			zdziczejecie
	3rd	zdziczeje			zdziczeją
	impersonal	zdziczeje się
past tense	1st	zdziczałem, -(e)m zdziczał	zdziczałam, -(e)m zdziczała	zdziczałom, -(e)m zdziczało	zdziczeliśmy, -(e)śmy zdziczeli	zdziczałyśmy, -(e)śmy zdziczały
	2nd	zdziczałeś, -(e)ś zdziczał	zdziczałaś, -(e)ś zdziczała	zdziczałoś, -(e)ś zdziczało	zdziczeliście, -(e)ście zdziczeli	zdziczałyście, -(e)ście zdziczały
	3rd	zdziczał	zdziczała	zdziczało	zdziczeli	zdziczały
	impersonal	zdziczano
conditional	1st	zdziczałbym, bym zdziczał	zdziczałabym, bym zdziczała	zdziczałobym, bym zdziczało	zdziczelibyśmy, byśmy zdziczeli	zdziczałybyśmy, byśmy zdziczały
	2nd	zdziczałbyś, byś zdziczał	zdziczałabyś, byś zdziczała	zdziczałobyś, byś zdziczało	zdziczelibyście, byście zdziczeli	zdziczałybyście, byście zdziczały
	3rd	zdziczałby, by zdziczał	zdziczałaby, by zdziczała	zdziczałoby, by zdziczało	zdziczeliby, by zdziczeli	zdziczałyby, by zdziczały
	impersonal	zdziczano by
imperative	1st	niech zdziczeję			zdziczejmy
	2nd	zdziczej			zdziczejcie
	3rd	niech zdziczeje			niech zdziczeją
anterior adverbial participle		zdziczawszy
verbal noun		zdziczenie

Further reading

• zdziczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zdziczeć in Polish dictionaries at PWN