Jump to content

zdrucić

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

zdrucić pf

  1. (transitive, Southern Greater Poland, Chełmno-Dobrzyń) Alternative form of zrzucić

Further reading

[edit]
  • Antoni Krasnowolski (1879) “zdrucić”, in Album uczącéj się młodzieży polskiéj poświęcone Józefowi Ignacemu Kraszewskiemu z powodu jubileuszu jego pięćdziesięcioletniéj działalności literackiéj (in Polish), Lviv: Czytelni Akademickiéj Lwowskiéj; "Gaz. Narod." J. Dobrzańskiego i K. Gromana, Słowniczek prowincjalizmów zebranych w ziemi chełmińskiej i świeckiej, page 311
  • Oskar Kolberg (1877) “zdrucić”, in “Rzecz o mowie ludu wielkopolskiego”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowéj (in Polish), volume 1, III (Materyjały etnologiczne), page 31