zbróć

Polish

Etymology

From z- +‎ bróć.

Pronunciation

• (Lesser Poland):
  • (Kielce) IPA^(key): /ˈzbrut͡ɕ/

Verb

zbróć pf

1. (reflexive with się, Kielce) Synonym of ogonić się [with dative ‘whom’]

   Nie mogłam zbruć się złodziejowi. ― I couldn't fend off the thief.

Further reading

• Władysław Siarkowski (1891) “zbruć”, in “Słowniczek gwary ludowej z okolic Pińczowa”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 4, page 340