zawiędły

Polish

Etymology

From zawiędnąć +‎ -ły. First attested in the 16th century.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /zaˈvjɛn.dwɘ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /zaˈvjɛ̃.dɫɨ/

• Rhymes: -ɛndwɘ
• Syllabification: za‧wię‧dły

Adjective

zawiędły (not comparable, no derived adverb)

1. (obsolete, of plants) withered

   Synonym: zwiędły

2. (obsolete, of meats) smoked

   Synonym: zawędzony

3. (obsolete, pathology, of growths) dry
4. (obsolete, figuratively) aged, mature

Declension

Declension of zawiędły (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	zawiędły		zawiędła	zawiędłe	zawiędli	zawiędłe
genitive	zawiędłego		zawiędłej	zawiędłego	zawiędłych
dative	zawiędłemu		zawiędłej	zawiędłemu	zawiędłym
accusative	zawiędłego	zawiędły	zawiędłą	zawiędłe	zawiędłych	zawiędłe
instrumental	zawiędłym		zawiędłą	zawiędłym	zawiędłymi
locative	zawiędłym		zawiędłej	zawiędłym	zawiędłych

Verb

zawiędły

1. third-person plural nonvirile past of zawiędnąć

Further reading

• Aleksander Zdanowicz (1861) “zawiędły”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zawiędły”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 346