zauroczenie

Polish

Etymology

From zauroczyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /za.u.rɔˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: za‧u‧ro‧cze‧nie

Noun

zauroczenie n

1. (uncountable) verbal noun of zauroczyć
2. (countable) fascination, infatuation (unreasoning love or attraction)

   Synonym: fascynacja

Declension

Declension of zauroczenie

	singular	plural
nominative	zauroczenie	zauroczenia
genitive	zauroczenia	zauroczeń
dative	zauroczeniu	zauroczeniom
accusative	zauroczenie	zauroczenia
instrumental	zauroczeniem	zauroczeniami
locative	zauroczeniu	zauroczeniach
vocative	zauroczenie	zauroczenia

Related terms

verb

• zauroczyć pf

 

Further reading

• zauroczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zauroczenie in Polish dictionaries at PWN