zapanować

Polish

Etymology

From za- +‎ panować.

Pronunciation

• IPA^(key): /za.paˈnɔ.vat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvat͡ɕ
• Syllabification: za‧pa‧no‧wać

Verb

zapanować pf (imperfective panować or zapanowywać)

1. (intransitive) to reign, to rule, to dominate [with nad (+ instrumental) ‘over something’]

   Synonym: opanować

2. (intransitive) to set in, to begin, to take hold

   Synonym: nastać

Conjugation

Conjugation of zapanować pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zapanować
future tense	1st	zapanuję			zapanujemy
	2nd	zapanujesz			zapanujecie
	3rd	zapanuje			zapanują
	impersonal	zapanuje się
past tense	1st	zapanowałem, -(e)m zapanował	zapanowałam, -(e)m zapanowała	zapanowałom, -(e)m zapanowało	zapanowaliśmy, -(e)śmy zapanowali	zapanowałyśmy, -(e)śmy zapanowały
	2nd	zapanowałeś, -(e)ś zapanował	zapanowałaś, -(e)ś zapanowała	zapanowałoś, -(e)ś zapanowało	zapanowaliście, -(e)ście zapanowali	zapanowałyście, -(e)ście zapanowały
	3rd	zapanował	zapanowała	zapanowało	zapanowali	zapanowały
	impersonal	zapanowano
conditional	1st	zapanowałbym, bym zapanował	zapanowałabym, bym zapanowała	zapanowałobym, bym zapanowało	zapanowalibyśmy, byśmy zapanowali	zapanowałybyśmy, byśmy zapanowały
	2nd	zapanowałbyś, byś zapanował	zapanowałabyś, byś zapanowała	zapanowałobyś, byś zapanowało	zapanowalibyście, byście zapanowali	zapanowałybyście, byście zapanowały
	3rd	zapanowałby, by zapanował	zapanowałaby, by zapanowała	zapanowałoby, by zapanowało	zapanowaliby, by zapanowali	zapanowałyby, by zapanowały
	impersonal	zapanowano by
imperative	1st	niech zapanuję			zapanujmy
	2nd	zapanuj			zapanujcie
	3rd	niech zapanuje			niech zapanują
anterior adverbial participle		zapanowawszy
verbal noun		zapanowanie

Further reading

• zapanować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zapanować in Polish dictionaries at PWN