Jump to content

zakrakać

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From za- +‎ krakać.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /zaˈkra.kat͡ɕ/
  • Rhymes: -akat͡ɕ
  • Syllabification: za‧kra‧kać

Verb

[edit]

zakrakać pf (imperfective krakać)

  1. (intransitive) to caw, to croak

Conjugation

[edit]
Conjugation of zakrakać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zakrakać
future tense 1st zakraczę zakraczemy
2nd zakraczesz zakraczecie
3rd zakracze zakraczą
impersonal zakracze się
past tense 1st zakrakałem,
-(e)m zakrakał
zakrakałam,
-(e)m zakrakała
zakrakałom,
-(e)m zakrakało
zakrakaliśmy,
-(e)śmy zakrakali
zakrakałyśmy,
-(e)śmy zakrakały
2nd zakrakałeś,
-(e)ś zakrakał
zakrakałaś,
-(e)ś zakrakała
zakrakałoś,
-(e)ś zakrakało
zakrakaliście,
-(e)ście zakrakali
zakrakałyście,
-(e)ście zakrakały
3rd zakrakał zakrakała zakrakało zakrakali zakrakały
impersonal zakrakano
conditional 1st zakrakałbym,
bym zakrakał
zakrakałabym,
bym zakrakała
zakrakałobym,
bym zakrakało
zakrakalibyśmy,
byśmy zakrakali
zakrakałybyśmy,
byśmy zakrakały
2nd zakrakałbyś,
byś zakrakał
zakrakałabyś,
byś zakrakała
zakrakałobyś,
byś zakrakało
zakrakalibyście,
byście zakrakali
zakrakałybyście,
byście zakrakały
3rd zakrakałby,
by zakrakał
zakrakałaby,
by zakrakała
zakrakałoby,
by zakrakało
zakrakaliby,
by zakrakali
zakrakałyby,
by zakrakały
impersonal zakrakano by
imperative 1st niech zakraczę zakraczmy
2nd zakracz zakraczcie
3rd niech zakracze niech zakraczą
anterior adverbial participle zakrakawszy
verbal noun zakrakanie

Further reading

[edit]
  • zakrakać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zakrakać in Polish dictionaries at PWN