zaburzenie

Polish

Etymology

From zaburzyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /za.buˈʐɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: za‧bu‧rze‧nie

Noun

zaburzenie n

1. (uncountable) verbal noun of zaburzyć
2. (countable) disturbance, perturbance
3. (countable, pathology) disfunction

Declension

Declension of zaburzenie

	singular	plural
nominative	zaburzenie	zaburzenia
genitive	zaburzenia	zaburzeń
dative	zaburzeniu	zaburzeniom
accusative	zaburzenie	zaburzenia
instrumental	zaburzeniem	zaburzeniami
locative	zaburzeniu	zaburzeniach
vocative	zaburzenie	zaburzenia

Related terms

verbs

• zaburzać impf
• zaburzyć pf

Further reading

• zaburzenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zaburzenie in Polish dictionaries at PWN