zaślubić

Polish

Etymology

From za- +‎ ślub +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈɕlu.bit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ubit͡ɕ
• Syllabification: za‧ślu‧bić

Verb

zaślubić pf (imperfective zaślubiać)

1. (transitive, literary) to bespouse, to marry

   Synonym: poślubić

Conjugation

Conjugation of zaślubić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zaślubić
future tense	1st	zaślubię			zaślubimy
	2nd	zaślubisz			zaślubicie
	3rd	zaślubi			zaślubią
	impersonal	zaślubi się
past tense	1st	zaślubiłem, -(e)m zaślubił	zaślubiłam, -(e)m zaślubiła	zaślubiłom, -(e)m zaślubiło	zaślubiliśmy, -(e)śmy zaślubili	zaślubiłyśmy, -(e)śmy zaślubiły
	2nd	zaślubiłeś, -(e)ś zaślubił	zaślubiłaś, -(e)ś zaślubiła	zaślubiłoś, -(e)ś zaślubiło	zaślubiliście, -(e)ście zaślubili	zaślubiłyście, -(e)ście zaślubiły
	3rd	zaślubił	zaślubiła	zaślubiło	zaślubili	zaślubiły
	impersonal	zaślubiono
conditional	1st	zaślubiłbym, bym zaślubił	zaślubiłabym, bym zaślubiła	zaślubiłobym, bym zaślubiło	zaślubilibyśmy, byśmy zaślubili	zaślubiłybyśmy, byśmy zaślubiły
	2nd	zaślubiłbyś, byś zaślubił	zaślubiłabyś, byś zaślubiła	zaślubiłobyś, byś zaślubiło	zaślubilibyście, byście zaślubili	zaślubiłybyście, byście zaślubiły
	3rd	zaślubiłby, by zaślubił	zaślubiłaby, by zaślubiła	zaślubiłoby, by zaślubiło	zaślubiliby, by zaślubili	zaślubiłyby, by zaślubiły
	impersonal	zaślubiono by
imperative	1st	niech zaślubię			zaślubmy
	2nd	zaślub			zaślubcie
	3rd	niech zaślubi			niech zaślubią
passive adjectival participle		zaślubiony	zaślubiona	zaślubione	zaślubieni	zaślubione
anterior adverbial participle		zaślubiwszy
verbal noun		zaślubienie

Derived terms

noun

• zaślubiny

 

Further reading

• zaślubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zaślubić in Polish dictionaries at PWN