złupić

Polish

Etymology

From z- +‎ łupić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzwu.pit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -upit͡ɕ
• Syllabification: złu‧pić

Verb

złupić pf (imperfective łupić)

1. (transitive) to sack, to plunder

   Synonyms: see Thesaurus:kraść

Conjugation

Conjugation of złupić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		złupić
future tense	1st	złupię			złupimy
	2nd	złupisz			złupicie
	3rd	złupi			złupią
	impersonal	złupi się
past tense	1st	złupiłem, -(e)m złupił	złupiłam, -(e)m złupiła	złupiłom, -(e)m złupiło	złupiliśmy, -(e)śmy złupili	złupiłyśmy, -(e)śmy złupiły
	2nd	złupiłeś, -(e)ś złupił	złupiłaś, -(e)ś złupiła	złupiłoś, -(e)ś złupiło	złupiliście, -(e)ście złupili	złupiłyście, -(e)ście złupiły
	3rd	złupił	złupiła	złupiło	złupili	złupiły
	impersonal	złupiono
conditional	1st	złupiłbym, bym złupił	złupiłabym, bym złupiła	złupiłobym, bym złupiło	złupilibyśmy, byśmy złupili	złupiłybyśmy, byśmy złupiły
	2nd	złupiłbyś, byś złupił	złupiłabyś, byś złupiła	złupiłobyś, byś złupiło	złupilibyście, byście złupili	złupiłybyście, byście złupiły
	3rd	złupiłby, by złupił	złupiłaby, by złupiła	złupiłoby, by złupiło	złupiliby, by złupili	złupiłyby, by złupiły
	impersonal	złupiono by
imperative	1st	niech złupię			złupmy
	2nd	złup			złupcie
	3rd	niech złupi			niech złupią
passive adjectival participle		złupiony	złupiona	złupione	złupieni	złupione
anterior adverbial participle		złupiwszy
verbal noun		złupienie

Further reading

• złupić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• złupić in Polish dictionaries at PWN