From Wiktionary, the free dictionary
- IPA(key): /ʃustifiˈkaɾ/ [ʃus̪.t̪i.fiˈkaɾ]
xustificar (first-person singular indicative present xustifico, past participle xustificáu)
- to justify
Conjugation of xustificar
xustificar
|
xustificando
|
m xustificáu, f xustificada, n xustificao, m pl xustificaos, f pl xustificaes
|
indicative
|
present
|
xustifico
|
xustifiques
|
xustifica
|
xustificamos
|
xustificáis
|
xustifiquen
|
imperfect
|
xustificaba
|
xustificabes
|
xustificaba
|
xustificábemos, xustificábamos
|
xustificabeis, xustificabais
|
xustificaben
|
preterite
|
xustifiqué
|
xustificasti, xustifiquesti
|
xustificó
|
xustifiquemos
|
xustificastis, xustifiquestis
|
xustificaron
|
pluperfect
|
xustificare, xustificara
|
xustificares, xustificaras
|
xustificare, xustificara
|
xustificáremos, xustificáramos
|
xustificareis, xustificarais
|
xustificaren, xustificaran
|
future
|
xustificaré
|
xustificarás
|
xustificará
|
xustificaremos
|
xustificaréis
|
xustificarán
|
conditional
|
xustificaría
|
xustificaríes
|
xustificaría
|
xustificaríemos, xustificaríamos
|
xustificaríeis, xustificaríais
|
xustificaríen
|
subjunctive
|
present
|
xustifique
|
xustifiques, xustificas
|
xustifique
|
xustifiquemos
|
xustifiquéis
|
xustifiquen, xustifican
|
imperfect
|
xustificare, xustificara
|
xustificares, xustificaras
|
xustificare, xustificara
|
xustificáremos, xustificáramos
|
xustificareis, xustificarais
|
xustificaren, xustificaran
|
imperative
|
—
|
xustifica
|
—
|
—
|
xustificái
|
—
|