wystarać

Polish

Etymology

From wy- +‎ starać.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘˈsta.rat͡ɕ/
• Rhymes: -arat͡ɕ
• Syllabification: wy‧sta‧rać

Verb

wystarać pf

1. (reflexive with się) to procure, to obtain (acquire through effort) [with o (+ accusative) ‘something’]

Conjugation

Conjugation of wystarać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wystarać
future tense	1st	wystaram			wystaramy
	2nd	wystarasz			wystaracie
	3rd	wystara			wystarają
	impersonal	wystara się
past tense	1st	wystarałem, -(e)m wystarał	wystarałam, -(e)m wystarała	wystarałom, -(e)m wystarało	wystaraliśmy, -(e)śmy wystarali	wystarałyśmy, -(e)śmy wystarały
	2nd	wystarałeś, -(e)ś wystarał	wystarałaś, -(e)ś wystarała	wystarałoś, -(e)ś wystarało	wystaraliście, -(e)ście wystarali	wystarałyście, -(e)ście wystarały
	3rd	wystarał	wystarała	wystarało	wystarali	wystarały
	impersonal	wystarano
conditional	1st	wystarałbym, bym wystarał	wystarałabym, bym wystarała	wystarałobym, bym wystarało	wystaralibyśmy, byśmy wystarali	wystarałybyśmy, byśmy wystarały
	2nd	wystarałbyś, byś wystarał	wystarałabyś, byś wystarała	wystarałobyś, byś wystarało	wystaralibyście, byście wystarali	wystarałybyście, byście wystarały
	3rd	wystarałby, by wystarał	wystarałaby, by wystarała	wystarałoby, by wystarało	wystaraliby, by wystarali	wystarałyby, by wystarały
	impersonal	wystarano by
imperative	1st	niech wystaram			wystarajmy
	2nd	wystaraj			wystarajcie
	3rd	niech wystara			niech wystarają
anterior adverbial participle		wystarawszy
verbal noun		wystaranie

Further reading

• wystarać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wystarać in Polish dictionaries at PWN