wyruszyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ ruszyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘˈru.ʂɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -uʂɘt͡ɕ
• Syllabification: wy‧ru‧szyć

Verb

wyruszyć pf (imperfective wyruszać)

1. (intransitive) to set off, to start out, to set forth

Conjugation

Conjugation of wyruszyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wyruszyć
future tense	1st	wyruszę			wyruszymy
	2nd	wyruszysz			wyruszycie
	3rd	wyruszy			wyruszą
	impersonal	wyruszy się
past tense	1st	wyruszyłem, -(e)m wyruszył	wyruszyłam, -(e)m wyruszyła	wyruszyłom, -(e)m wyruszyło	wyruszyliśmy, -(e)śmy wyruszyli	wyruszyłyśmy, -(e)śmy wyruszyły
	2nd	wyruszyłeś, -(e)ś wyruszył	wyruszyłaś, -(e)ś wyruszyła	wyruszyłoś, -(e)ś wyruszyło	wyruszyliście, -(e)ście wyruszyli	wyruszyłyście, -(e)ście wyruszyły
	3rd	wyruszył	wyruszyła	wyruszyło	wyruszyli	wyruszyły
	impersonal	wyruszono
conditional	1st	wyruszyłbym, bym wyruszył	wyruszyłabym, bym wyruszyła	wyruszyłobym, bym wyruszyło	wyruszylibyśmy, byśmy wyruszyli	wyruszyłybyśmy, byśmy wyruszyły
	2nd	wyruszyłbyś, byś wyruszył	wyruszyłabyś, byś wyruszyła	wyruszyłobyś, byś wyruszyło	wyruszylibyście, byście wyruszyli	wyruszyłybyście, byście wyruszyły
	3rd	wyruszyłby, by wyruszył	wyruszyłaby, by wyruszyła	wyruszyłoby, by wyruszyło	wyruszyliby, by wyruszyli	wyruszyłyby, by wyruszyły
	impersonal	wyruszono by
imperative	1st	niech wyruszę			wyruszmy
	2nd	wyrusz			wyruszcie
	3rd	niech wyruszy			niech wyruszą
anterior adverbial participle		wyruszywszy
verbal noun		wyruszenie

Further reading

• wyruszyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyruszyć in Polish dictionaries at PWN