wypośladować

Polish

Etymology

From wy- +‎ pośladować.

Pronunciation

• (Lesser Poland):
  • (Kielce) IPA^(key): /vɘ.pɔ.ɕlaˈdɔ.vat͡ɕ/

Verb

wypośladować pf

1. (transitive, Kielce) Synonym of wyperswadować [with dative ‘whom’]

   Wypośladować tego sobie z głowy nie mogłam. ― I couldn't get it out of my head.

Further reading

• Władysław Siarkowski (1891) “wypośladować tego sobie z głowy nie mogłam”, in “Słowniczek gwary ludowej z okolic Pińczowa”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 4, page 339