wymacać

Polish

Etymology

From wy- +‎ macać.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘˈma.t͡sat͡ɕ/
• Rhymes: -at͡sat͡ɕ
• Syllabification: wy‧ma‧cać

Verb

wymacać pf (imperfective wymacywać)

1. (transitive, reflexive) to find by touching or feeling, to grope for
2. (transitive, reflexive) to explore by touching or feeling
3. (transitive, colloquial) to sound out, to enquire into

Conjugation

Conjugation of wymacać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wymacać
future tense	1st	wymacam			wymacamy
	2nd	wymacasz			wymacacie
	3rd	wymaca			wymacają
	impersonal	wymaca się
past tense	1st	wymacałem, -(e)m wymacał	wymacałam, -(e)m wymacała	wymacałom, -(e)m wymacało	wymacaliśmy, -(e)śmy wymacali	wymacałyśmy, -(e)śmy wymacały
	2nd	wymacałeś, -(e)ś wymacał	wymacałaś, -(e)ś wymacała	wymacałoś, -(e)ś wymacało	wymacaliście, -(e)ście wymacali	wymacałyście, -(e)ście wymacały
	3rd	wymacał	wymacała	wymacało	wymacali	wymacały
	impersonal	wymacano
conditional	1st	wymacałbym, bym wymacał	wymacałabym, bym wymacała	wymacałobym, bym wymacało	wymacalibyśmy, byśmy wymacali	wymacałybyśmy, byśmy wymacały
	2nd	wymacałbyś, byś wymacał	wymacałabyś, byś wymacała	wymacałobyś, byś wymacało	wymacalibyście, byście wymacali	wymacałybyście, byście wymacały
	3rd	wymacałby, by wymacał	wymacałaby, by wymacała	wymacałoby, by wymacało	wymacaliby, by wymacali	wymacałyby, by wymacały
	impersonal	wymacano by
imperative	1st	niech wymacam			wymacajmy
	2nd	wymacaj			wymacajcie
	3rd	niech wymaca			niech wymacają
passive adjectival participle		wymacany	wymacana	wymacane	wymacani	wymacane
anterior adverbial participle		wymacawszy
verbal noun		wymacanie

Further reading

• wymacać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wymacać in Polish dictionaries at PWN