wykształcony

Polish

Etymology

From wykształcić +‎ -ony.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /vɘk.ʂtawˈt͡sɔ.nɘ/

• (Greater Poland):
  • (Southern Greater Poland) IPA^(key): /vɘk.ʂtawˈt͡sɔ.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔnɘ
• Syllabification: wy‧kształ‧co‧ny

Adjective

wykształcony (comparative bardziej wykształcony, superlative najbardziej wykształcony, no derived adverb)

1. educated, learned, erudite (having attained a level of higher education, such as a college degree)

   Synonym: uczony

   Antonym: niewykształcony

2. (Southern Greater Poland) Synonym of leciwy (“aged”)

Declension

Declension of wykształcony (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	wykształcony		wykształcona	wykształcone	wykształceni	wykształcone
genitive	wykształconego		wykształconej	wykształconego	wykształconych
dative	wykształconemu		wykształconej	wykształconemu	wykształconym
accusative	wykształconego	wykształcony	wykształconą	wykształcone	wykształconych	wykształcone
instrumental	wykształconym		wykształconą	wykształconym	wykształconymi
locative	wykształconym		wykształconej	wykształconym	wykształconych

Related terms

adjectives

• wykształceniowy

 

nouns

• wykształcenie

 

verbs

• wykształcać impf
• wykształcić pf

 

Participle

wykształcony (passive adjectival)

1. masculine singular passive adjectival participle of wykształcić

Further reading

• wykształcony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wykształcony in Polish dictionaries at PWN
• Oskar Kolberg (1877) “wykształcony”, in “Rzecz o mowie ludu wielkopolskiego”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowéj (in Polish), volume 1, III (Materyjały etnologiczne), page 32