wykrakać

Polish

Etymology

From wy- +‎ krakać.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘˈkra.kat͡ɕ/
• Rhymes: -akat͡ɕ
• Syllabification: wy‧kra‧kać

Verb

wykrakać pf

1. (transitive, colloquial) to prophesy (to predict an unfortunate event)

Conjugation

Conjugation of wykrakać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wykrakać
future tense	1st	wykraczę			wykraczemy
	2nd	wykraczesz			wykraczecie
	3rd	wykracze			wykraczą
	impersonal	wykracze się
past tense	1st	wykrakałem, -(e)m wykrakał	wykrakałam, -(e)m wykrakała	wykrakałom, -(e)m wykrakało	wykrakaliśmy, -(e)śmy wykrakali	wykrakałyśmy, -(e)śmy wykrakały
	2nd	wykrakałeś, -(e)ś wykrakał	wykrakałaś, -(e)ś wykrakała	wykrakałoś, -(e)ś wykrakało	wykrakaliście, -(e)ście wykrakali	wykrakałyście, -(e)ście wykrakały
	3rd	wykrakał	wykrakała	wykrakało	wykrakali	wykrakały
	impersonal	wykrakano
conditional	1st	wykrakałbym, bym wykrakał	wykrakałabym, bym wykrakała	wykrakałobym, bym wykrakało	wykrakalibyśmy, byśmy wykrakali	wykrakałybyśmy, byśmy wykrakały
	2nd	wykrakałbyś, byś wykrakał	wykrakałabyś, byś wykrakała	wykrakałobyś, byś wykrakało	wykrakalibyście, byście wykrakali	wykrakałybyście, byście wykrakały
	3rd	wykrakałby, by wykrakał	wykrakałaby, by wykrakała	wykrakałoby, by wykrakało	wykrakaliby, by wykrakali	wykrakałyby, by wykrakały
	impersonal	wykrakano by
imperative	1st	niech wykraczę			wykraczmy
	2nd	wykracz			wykraczcie
	3rd	niech wykracze			niech wykraczą
passive adjectival participle		wykrakany	wykrakana	wykrakane	wykrakani	wykrakane
anterior adverbial participle		wykrakawszy
verbal noun		wykrakanie

Further reading

• wykrakać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wykrakać in Polish dictionaries at PWN