wykiwać

Polish

Etymology

From wy- +‎ kiwać.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘˈki.vat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ivat͡ɕ
• Syllabification: wy‧ki‧wać

Verb

wykiwać pf

1. (transitive, colloquial) to jilt, to shirk [with accusative ‘someone’]

   Synonyms: see Thesaurus:oszukać

2. (transitive, soccer) to dribble (to move with the ball, controlling its path by kicking or bouncing it repeatedly) [with genitive ‘someone’]

Conjugation

Conjugation of wykiwać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wykiwać
future tense	1st	wykiwam			wykiwamy
	2nd	wykiwasz			wykiwacie
	3rd	wykiwa			wykiwają
	impersonal	wykiwa się
past tense	1st	wykiwałem, -(e)m wykiwał	wykiwałam, -(e)m wykiwała	wykiwałom, -(e)m wykiwało	wykiwaliśmy, -(e)śmy wykiwali	wykiwałyśmy, -(e)śmy wykiwały
	2nd	wykiwałeś, -(e)ś wykiwał	wykiwałaś, -(e)ś wykiwała	wykiwałoś, -(e)ś wykiwało	wykiwaliście, -(e)ście wykiwali	wykiwałyście, -(e)ście wykiwały
	3rd	wykiwał	wykiwała	wykiwało	wykiwali	wykiwały
	impersonal	wykiwano
conditional	1st	wykiwałbym, bym wykiwał	wykiwałabym, bym wykiwała	wykiwałobym, bym wykiwało	wykiwalibyśmy, byśmy wykiwali	wykiwałybyśmy, byśmy wykiwały
	2nd	wykiwałbyś, byś wykiwał	wykiwałabyś, byś wykiwała	wykiwałobyś, byś wykiwało	wykiwalibyście, byście wykiwali	wykiwałybyście, byście wykiwały
	3rd	wykiwałby, by wykiwał	wykiwałaby, by wykiwała	wykiwałoby, by wykiwało	wykiwaliby, by wykiwali	wykiwałyby, by wykiwały
	impersonal	wykiwano by
imperative	1st	niech wykiwam			wykiwajmy
	2nd	wykiwaj			wykiwajcie
	3rd	niech wykiwa			niech wykiwają
passive adjectival participle		wykiwany	wykiwana	wykiwane	wykiwani	wykiwane
anterior adverbial participle		wykiwawszy
verbal noun		wykiwanie

Further reading

• wykiwać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wykiwać in Polish dictionaries at PWN