wyjść naprzeciw

Polish

Etymology

Literally, “to come out across”.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨjɕt͡ɕ naˈpʂɛ.t͡ɕif/
• Rhymes: -ɛt͡ɕif

Verb

wyjść naprzeciw pf (imperfective wychodzić naprzeciw)

1. (intransitive, idiomatic) to accommodate, to reach out to, to meet halfway [with dative ‘whom’]

   Synonym: pójść na kompromis

Conjugation

Conjugation of wyjść naprzeciw: see wyjść.

Further reading

• ktoś wyszedł naprzeciw komuś/czemuś in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyjść naprzeciw in Polish dictionaries at PWN