wycieńczenie

Polish

Etymology

From wycieńczyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨ.t͡ɕɛɲˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: wy‧cień‧cze‧nie

Noun

wycieńczenie n

1. verbal noun of wycieńczyć
2. burnout, emaciation, exhaustion (supreme tiredness; having exhausted energy)

   Synonym: wyczerpanie

Declension

Declension of wycieńczenie

	singular
nominative	wycieńczenie
genitive	wycieńczenia
dative	wycieńczeniu
accusative	wycieńczenie
instrumental	wycieńczeniem
locative	wycieńczeniu
vocative	wycieńczenie

Related terms

adjectives

• wycieńczający
• wycieńczony

 

adverb

• wycieńczająco

 

verbs

• wycieńczać impf
• wycieńczyć pf

 

Further reading

• wycieńczenie in Polish dictionaries at PWN