wybrudzić

Polish

Etymology

From wy- +‎ brudzić.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘˈbru.d͡ʑit͡ɕ/
• Rhymes: -ud͡ʑit͡ɕ
• Syllabification: wy‧bru‧dzić

Verb

wybrudzić pf

1. (transitive) to soil greatly, to make very dirty
2. (reflexive with się) to get dirty, to get soiled

Conjugation

Conjugation of wybrudzić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wybrudzić
future tense	1st	wybrudzę			wybrudzimy
	2nd	wybrudzisz			wybrudzicie
	3rd	wybrudzi			wybrudzą
	impersonal	wybrudzi się
past tense	1st	wybrudziłem, -(e)m wybrudził	wybrudziłam, -(e)m wybrudziła	wybrudziłom, -(e)m wybrudziło	wybrudziliśmy, -(e)śmy wybrudzili	wybrudziłyśmy, -(e)śmy wybrudziły
	2nd	wybrudziłeś, -(e)ś wybrudził	wybrudziłaś, -(e)ś wybrudziła	wybrudziłoś, -(e)ś wybrudziło	wybrudziliście, -(e)ście wybrudzili	wybrudziłyście, -(e)ście wybrudziły
	3rd	wybrudził	wybrudziła	wybrudziło	wybrudzili	wybrudziły
	impersonal	wybrudzono
conditional	1st	wybrudziłbym, bym wybrudził	wybrudziłabym, bym wybrudziła	wybrudziłobym, bym wybrudziło	wybrudzilibyśmy, byśmy wybrudzili	wybrudziłybyśmy, byśmy wybrudziły
	2nd	wybrudziłbyś, byś wybrudził	wybrudziłabyś, byś wybrudziła	wybrudziłobyś, byś wybrudziło	wybrudzilibyście, byście wybrudzili	wybrudziłybyście, byście wybrudziły
	3rd	wybrudziłby, by wybrudził	wybrudziłaby, by wybrudziła	wybrudziłoby, by wybrudziło	wybrudziliby, by wybrudzili	wybrudziłyby, by wybrudziły
	impersonal	wybrudzono by
imperative	1st	niech wybrudzę			wybrudźmy
	2nd	wybrudź			wybrudźcie
	3rd	niech wybrudzi			niech wybrudzą
passive adjectival participle		wybrudzony	wybrudzona	wybrudzone	wybrudzeni	wybrudzone
anterior adverbial participle		wybrudziwszy
verbal noun		wybrudzenie

Further reading

• wybrudzić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wybrudzić in Polish dictionaries at PWN